درس دوم- شبکه خانگی چیست و چگونه کار می کند؟

سابقا شبکه های خانگی به صورت پیش فرض قلمرو افراد مشتاق و آگاه به تکنولوژی بودند و اغلب خانواده ها معمولا نیازی به بیش از یک کامپیوتر نداشتند یا از پس آن بر نمی آمدند. اما امروزه علاوه بر استفاده از کامپیوتر برای ارسال ایمیل و یا اطلاع از اخبار و آب و هوا، افراد برای انجام تکالیف مدرسه، خرید، تماس متنی فوری (چت)، دانلود موسیقی و ویدیو و حتی بازی کردن هم از کامپیوتر و اینترنت استفاده می کنند. برای بسیاری از خانواده ها یک کامپیوتر دیگر کافی نیست و نیازهای آنها را پوشش نمی دهد. حال برای یک خانه با چندین کامپیوتر، شبکه خانگی یک ضرورت است تا یک اسباب بازی تکنیکی.

شبکه خانگی یک شیوه ساده است تا به کامپیوترها اجازه دهد با یکدیگر در ارتباط باشند. اگر شما دو یا چند کامپیوتر در خانه دارید، یک شبکه به آنها اجازه می دهد تا مواردی اینچنینی را با هم به اشتراک بگذارند:

• فایل ها و متون
• اینترنت، پرینتر، اسکنر و…
• تلویزیون ها، سیستم های صوتی و گیم
• ابزارهای رایت سی دی و دی وی دی

انواع مختلفی از شبکه، سخت افزارهای متفاوتی را هم لازم دارند. اما همه آنها ترکیبات یکسانی دارند: کامپیوتر، سخت افزار (از قبیل روتر)، نرم افزار (همانند برنامه های داخل سیستم عامل یا اپلیکیشن های جداگانه) برای هماهنگ ساختن تبادل اطلاعات و یک مسیر ارتباطی برای انتقال اطلاعات از یک کامپیوتر به کامپیوتر دیگر.

اگر تصمیم دارید که کامپیوترهای خانه یتان را با هم شبکه کنید، چندین انتخاب مختلف برای انجام این کار پیش رو خواهید داشت. در این درس، به بررسی انواع مختلف شبکه های کامپیوتر خانگی خواهیم پرداخت، شیوه کار آنها را توضیح خواهیم داد و آنچه را که لازم است برای راه اندازی یک شبکه بدانید را در اختیارتان می گذاریم. در درس های بعدی هم به سخت افزارهای لازم برای ایجاد و پشتیبانی از یک شبکه خانگی نگاهی خواهیم انداخت.

 

برپا کردن یک شبکه خانگی
دو نوع از معمول ترین شبکه های خانگی، شبکه وایرلس یا بی سیم و شبکه اترنت یا کابلی است. در هر دو نوع شبکه، روتر با هدایت ترافیک میان ابزارهای متصل به هم کار اصلی را انجام می دهد. با اتصال مودم دیال آپ، دی اس ال یا کابلی به روتر، می توانید اینترنت را میان کامپیوترهای تان به اشتراک بگذارید.

البته اگر تصمیم دارید که شبکه تان را به اینترنت وصل کنید، بهتر است یک فایروال هم داشته باشید. فایروال به شکل ساده یک ابزار سخت افزاری یا یک برنامه نرم افزاری است که از شبکه شما در برابر افراد خرابکار، وب سایت های مخرب ، هکرها و بدافزارها محافظت می کند. فایروال همچنین بخش جدایی ناپذیر و ضروری از یک شبکه با چشم انداز تجاری است تا حجم بالایی از اطلاعات مهم را حفاظت کند. البته امروزه بسیاری از روترها علاوه بر اینکه به ابزارهای وایرلس مجهز شده اند، دارای فایروال های سخت یا نرم افزاری داخلی هم هستند.

فایروال های نرم افزاری هم معمولا روی کامپیوتر شما نصب شده و ورود تمامی اطلاعات به کامپیوتر را کنترل می کنند. آنگاه در صورت نیاز از شما برای ورود هر نوع از اطلاعات درخواست مجوز می کنند و طی مدت زمان کارکرد، به یادگیری پرداخته و خود را با نیاز شما سازگار می سازند. از فایروال های نرم افزاری مشهور می توان به محصولات سیمانتک (نورتون)، مک آفی و زون آلارم اشاره کرد. این شرکت ها معمولا در کنار محصولات غیر رایگان خود، برخی نسخه های رایگان را هم برای کاربران خانگی عرضه می کنند.

نکته: اگر شما امکان استفاده از شبکه وایرلس یا اترنت را نداشته باشید، ممکن است گزینه های دیگری هم برای اتصال کامپیوترهای تان به هم داشته باشید.مثلا در صورت امکان می توانید از پورت USB و یا پورت FireWire برای اتصال دو کامپیوتر به یکدیگر استفاده کنید. یا اینکه به جای شبکه کردن سیستم ها، می توان از ابزارهای انتقال فایل مانند کول دیسک استفاده کرد. نوع دیگری از شبکه ها شامل خطوط برق و سیم های تلفن هستند. این شبکه ها از همان سیم کشی قدیمی خانه برای اتصال کامپیوترها به هم استفاده می کنند.

شبکه های کابلی

هر دو نوع شبکه های بیسیم و اترنت دارای مزایا و معایبی هستند. بسته به نیازهای شما، یکی از آنها ممکن است بهتر از دیگری از پس کارهای تان برآید. شبکه های کابلی  امنیت بسیار بالایی را به کاربر می دهند و به وی اجازه می دهند که در مدت زمان کوتاهی فایل های حجیم را در شبکه جابجا کند. به شکل مشخص شبکه های کابلی سریع تر از شبکه های بی سیم هستند.

البته باید در نظر داشت که هزینه کابل شبکه های اترنت می تواند بسیار بالا باشد. هر چه تعداد کامپیوترهای شما بالا برود و فاصله آنها با هم بیشتر شود، شبکه شما هم گران تر تمام خواهد شد. همچنین، به جز حالتی که در حال ساخت خانه جدیدی هستید و کابل های شبکه را از درون دیوار رد می کنید، یا اینکه با صرف هزینه نسبتا زیادی آنها را درون داکت مخفی می کنید، روز به روز کابل های رد شده از زیر فرش ها و کنار درها، بیشتر برای تان دردسر می شوند. علاوه بر این کابل ها به شکل چشم گیری قابلیت جابجایی شما را محدود می کنند. مثلا تصور کنید که برای استفاده از لپ تاپ تان مجبور باشید که فقط در یک گوشه خانه بنشینید و نتوانید به راحتی در هر گوشه منزل که می خواهید با لپ تاپ تان از اینترنت استفاده کنید.

عمومی ترین کابل مورد استفاده برای شبکه اترنت، کابل دو زوجی بدون پوشش کتگوری ۵ یا UTP است. این کابل معمولا برای کارهای تجاری هم که می خواهند چندین ابزار از قبیل کامپیوتر و پرینتر را به هم متصل کنند، کاربردی است. اما این کابل ضخیم و گران قیمت است. برای همین استفاده از آن در شبکه خانگی چندان مقرون به صرفه نیست.

اگر شما می خواهید تنها دو کامپیوتر را به هم متصل کنید، تمام چیزی که نیاز دارید یک کارت واسط شبکه (NIC یا همان کارت شبکه که معمولا روی همه کامپیوترها وجود دارد) و مقداری کابل برای اتصال دو کامپیوتر به هم است. اما اگر بخواهید که چندین کامپیوتر یا ابزار را به یکدیگر متصل کنید، به برخی ابزارهای جانبی دیگر هم، از قبیل یک روتر اترنت نیاز دارید. همچنین مقداری کابل برای اتصال هر کامپیوتر یا دستگاه به روتر باید در اختیار داشته باشید.

وقتی که همه این تجهیزات را تهیه کردید، تنها کاری که لازم است انجام شود، نصب و تنظیم کامپیوترها به صورتی است که بتوانند با یکدیگر صحبت کنند. چیزی که دقیقا به آن نیاز دارید کاملا وابسته به سخت افزارهایی که در اختیار دارید و نوع شبکه ای است که می خواهید راه اندازی کنید. برای مثال اگر کامپیوترهای شما از قبل دارای کارت شبکه باشند، تنها کاری که باید انجام دهید، خرید روتر و کابل شبکه است. آنگاه با نصب و تنظیم کامپیوترها و روتر کار تمام است.

مراحلی را که باید برای تنظیم کامپیوترها پشت سر بگذارید کاملا به سخت افزارها و سیستم عامل مورد استفاده تان بستگی دارند. دفترچه های راهنمای همراه سخت افزارهای مختلف از جمله روتر و کارت های شبکه معمولا راهنمایی های لازم را به همراه دارند.

شبکه های بی سیم
ارزان ترین و راحت ترین شیوه اتصال کامپیوترها در خانه، استفاده از یک شبکه بی سیم است که به جای سیم از امواج رادیویی استفاده می کند. عدم حضور فیزیکی سیم ها این نوع شبکه را بسیار قابل انعطاف کرده است. مثلا شما بدون دردسر کابل های شبکه یا نبود دسترسی به شبکه در هر یک از اتاق ها می توانید از لپ تاپ تان استفاده کنید. البته ایراد شبکه بی سیم این است که به طور کلی کندتر از شبکه کابلی است و همچنین از امنیت کمتری نسبت به آن برخوردار است.

برای راه اندازی یک شبکه بی سیم شما به روتر وایرلس یا بی سیم نیاز دارید. امواج از یک روتر وایرلس تقریبا تا شعاع ۳۰ متری در همه جهات منتشر می شوند. اما دیوارها  می توانند باعث اختلال در امواج شده و برد آنها را کاهش دهند. بسته به اندازه و شکل فضای کاریتان، و همچنین برد مفید روتر، ممکن است علاوه بر روتر به دستگاه های تکرار کننده (رله) یا توسعه دهنده برد هم نیاز داشته باشید تا بتوانید همه محیط مورد نظر را پوشش دهید.

شما همچنین بر روی هر کامپیوتر به یک آداپتور یا کارت شبکه وایرلس نیاز دارید. البته می توانید پرینترها و دیگر دستگاه های مورد نیاز را هم به راحتی در شبکه اضافه کنید. برای این کار می توانید ابزارهای مجهز به کارت شبکه وایرلس داخلی را خریداری کنید. یا اینکه با استفاده از رابط هایی با نام Wireless Ethernet Bridge قابلیت وایرلس را به ابزارهای فاقد این امکان، بیافزایید.

خب تا اینجا کلیات کار را آموختید. باید کم کم سراغ یادگیری نکات بیشتر برویم تا بتوانید شبکه خانگی تان را به راه بیاندازید.