در سال هاى آخر دهه ی هشتاد میلادی اولین دوربین هاى ساده دیجیتال به
بازار آمد. با این دوربین ها توانستیم به جاى اسکن کردن عکس هاى چاپ شده و
انتقال آنها به کامپیوتر، عکس هاى دیجیتال تولید کنیم که مستقیماً قابل
انتقال به کامپیوتر هستند.
امروز این دوربین ها با ساخت و تکنیک بسیار پیشرفته تر تولید مى شوند و
انواع آنها چنان متعدد است که انتخاب یکى از آن میان احتیاج به مطالعه و
اطلاعات کافى دارد. اما حتی ساده ترین این دوربین ها از امکانات کافى براى
تولید یک عکس دیجیتال که بر روى یک سایت اینترنتى منتشر شود برخوردار است.
براى اینکه بدانیم کدام دوربین دیجیتال براى کار عکاسى ما مناسب است لازم است ابتدا با اصول عکاسى دیجیتال آشنا شویم.
تفاوت اصلى عکاسى دیجیتال و عکاسى آنالوگ در این است که در دوربین آنالوگ
نورى که وارد دریچه ی عدسى دوربین مى شود، در اثر فعل و انفعالات شیمیائى،
تصویرى شبیه به واقعیت جهان خارج را بر روى قسمتى از فیلم که در دوربین
جاسازى شده و پشت عدسى قرار گرفته ایجاد مى کند.
در دوربین هاى دیجیتال جاى فیلم را صفحه ی کوچک مربع یا مستطیلى گرفته که
به آن CCD مى گویند که از حروف اول کلمات Charge-Coupled Device تشکیل شده
است. کاربرد این صفحه ی کوچک این است که نورى را که وارد دریچه ی عدسى مى
شود و آنالوگ است به پیکسل تبدیل مى کند.
بعد از گرفتن عکس با دوربین دیجیتال، این پیکسل ها را، چون به زبان
کامپیوتر هستند، مى توانیم مستقیماً به کامپیوتر منتقل کنیم. حاصل این
عملیات عکس هائی است که ما در کامپیوترهایمان انبار کرده ایم.
صفحه ی سى سى دى (عکس زیر) که در اواخر دهه ی شصت در آمریکا اختراع شد و
جاى فیلم را در دوربین هاى عکاسى و فیلمبردارى گرفت، تغییر عمده اى در صنعت
و هنر عکاسى به وجود آورد.
عکس هائى که با دوربین دیجیتال گرفته مى شوند، به دلیل تفاوت ساختمان
دوربین و نحوه ی ثبت تصویر آن با عکس هاى دوربین های آنالوگ متفاوت هستند.
این تفاوت به این معنى نیست که عکس هاى بهتر یا کم ارزش ترى هستند، تنها
متفاوتند.
به دلیل تفاوتى که در عملکرد دوربین هاى دیجیتال نسبت به آنالوگ وجود دارد
و قابلیت انتقال عکس ها به کامپیوتر و حک و اصلاحاتى که متعاقباً مى شود
انجام داد، لازم است به اصول کار با عکاسى دیجیتال توجه کنیم.
