با چه فیلم بگیریم؟

«همه چیز»! مطمئن ترین پاسخ به این پرسش است.

مهم به تصویر کشیدن «ایده ای» است که در ذهن تان شکل گرفته. فرقی نمی کند با دوربین گوشی تلفن همراه تان فیلم می گیرید یا با حرفه ای ترین دوربین ها. اهمیت با محصولی است که در جا تولید می کنید. چنین رویکردی باعث می شود تا تعداد محصولاتتان زیاد بشود و فاصله ی «تراوش ایده در ذهن» یا «روی دادن یک حادثه» و «به تصویر کشیده شدنش»، بسیار کوتاه باشد. چنین طرز تفکری یک سود دیگر هم دارد: پس از مدتی وقتی مطمئن می شوید از هر «چیزی» می توانید سوژه ای برای به تصویر کشیدن پیدا کنید، نا خودآگاه به سمت «همواره حرفه ای تر» بودن پیش می روید. این روند باعث می شود تا پس از مدتی همواره آماده ی فیلم برداری باشید و همیشه بهترین و کاربردی ترین وسیله را همراه داشته باشید.

گاهی اتفاقات چنان غیر منتظره روی می دهند که فرصت برنامه ریزی قبلی ندارید. خودتان کدام را ترجیح می دهید: چون دوربین حرفه ای ندارید، سوژه یا اتفاق را از دست بدهید یا روایت گر اتفاقی باشید که دوربین شما تنها شاهد آن است؟

نکته قابل تامل تر اینجاست که همیشه همراه داشتن دوربین حرفه ای حسن به شمار نمی آید. گاهی یک دوربین کوچک یا دوربین موبایل، بهتر از یک دوربین حرفه ای می تواند حقایق و ایده ها را ثبت کند. برای دوربین های حرفه ای سخت تر است تا ایده ای را در جا ثبت کنند (مثلا شاید بیش از نیم ساعت زمان ببرد تا یک دوربین حرفه ای، نصب و  آماده ی فیلمبرداری از یک صحنه شود) اما دوربین های غیرحرفه ای تر (مانند دوربین موبایل یا دوربین های کوچک عکاسی) بسیار سریع تر آماده فیلمبرداری و ثبت و ضبط می شوند (فاصله ی اراده برای فیلمبرداری تا شروع آن فقط فشار یک دکمه است). اگر از یک فیلمبردار حرفه ای حسن  یک دوربین غیرحرفه ای را سوال کنید، این پاسخ را می شنوید: عملکرد دوربین های غیرحرفه ای به عملکرد چشم نزدیک تر است، یعنی تصاویر روزمره و واقعی تری که رویت می کنند بیشتر از دوربین های حرفه ای است که در بیشتر موارد مجبور هستی برای تصویربرداری با آنها، تدارک ببینی.

همواره این مثال ها را به خاطر داشته باشید:

• تمامی فیلم ها و عکس هایی که توسط دوربین موبایل خود گرفته اید را به یاد بیاورید. نگاهی به آنها بیاندازید و ببینید تا چه اندازه در ثبت کردن خاطره ی آن لحظات نقش داشته اند. همزمان به «ناب بودن» و «غیر کلیشه ای» بودن تصاویری که با آنها ثبت کرده اید نیز فکر کنید. چند نفر در مقابل دوربین موبایل شما ژست گرفته اند؟ چه تعداد موقعی که با دوربین موبایل خود از آنها فیلم گرفته اید معذب بودند و برخورد جدی داشتند؟ قبول دارید که افراد در مقابل دوربین های غیرحرفه ای تر راحت ترند و شبیه تر به شخصیت اصلی خود ظاهر می شوند؟
• شهروندانی که صحنه ی جان دادن یک جوان که با ضربات چاقو در میدان کاج تهران فوت کرد و مردم و نیروی انتظامی مناظره گر آن بودند، اگر در لحظه ی فیلمبرداری نگران کیفیت ویدیوی ضبط شده ی خود بودند و به دلیل همراه نداشتن دوربین حرفه ای، از ثبت آن اتفاق سرباز می زدند، شاید هیچ وقت آن اتفاق را ثبت نمی کردند و این حادثه و نحوه عملکرد ماموران نیروی انتظامی، حتی به اطلاع مسئولان آن نیز نمی رسید. همین سوال را می توان در مورد صدها فیلم دیگری که شهروندان ضبط می کنند و بر روی اینترنت قرار می دهند، پرسید.

با چنین دیدگاهی بهتر است، در هنگام تهیه همان دم دستی ترین دوربین ( مثلا گوشی تلفن همراه که مجهز به دوربین است) این نکات را در نظر داشته باشیم:

دوربینی تهیه کنید که حداقل:

• به فرمت های رایج، تصویر را ضبط کنند. حداقل کیفیت مطلوب را فایل هایی با فرمت MP4 دارند. این فایل ها در عین با کیفیت بودن، کم حجم هستند، به سرعت منتقل می شوند و روی اکثر پخش کننده ها نیز پخش می شوند. 
• کیفیت ضبط صدای مناسب داشته باشد. معمولا دوربین هایی که حداقل کیفیت خروجی شان حداقل  MP4 است، کیفیت خوب ضبط صدا بر روی تصاویر را دارند (بعضی گوشی های قدیمی تر با کیفیت 3GP  تصاویر را ضبط می کنند که چندان مطلوب نیست).
• انتقال تصاویر از آنها به کامپیوتر یا مستقیم بر روی اینترنت آسان باشد. دوربین ها یا گوشی های تلفن دوربین داری که با کابل های نامتعارف به کامپیوتر متصل می شوند، معمولا دردسرساز هستند. رایج ترین اتصال، USB  است که همه جا در دسترس است.
• قابل حمل و حتی مخفی کردن باشند. مثلا در مواردی خاص (مانند اعتراض های خیابانی) گوشی های تلفن همراه کاراتر هستند. چون در صورت لزوم، پوشش و توجیه کافی برای حمل شدنشان وجود دارد زیرا دلیل به همراه داشتن یک تلفن همراه قابل توجیه تر از مثلا یک دوربین عکاسی است؛ تلفن همراه، برای حمل شدن است.

فراموش نکنید: مهم تولید کردن است؛ ایده تان را فدای هیچ چیز نکنید.