بعد
از صحبت درباره صفحات اینترنتی، اچ تی ام ال، برنامه های مدیریت محتوا و…
بد نیست در آخرین درس به بررسی دقیق تر آدرس بار مرورگر بپردازیم، چرا که
آنجا مکان مهمی است. تا به حال به آنجا چقدر دقت کرده اید؟ بیایید ببینیم
آنجا از چه بخش هایی تشکیل شده و هر کدام چه معنی و مفهومی دارند.
با
این همه صفحه وب که بر روی هزاران و شاید میلیون ها سرور در سرتاسر جهان
پراکنده شده اند، شما چگونه می توانید صفحه ای را که به دنبالش هستید پیدا
کنید؟ خوشبختانه در اینترنت هر صفحه ای آدرس ویژه و منحصر به فرد خود را
دارد. این آدرس ها URL به معنی «جایگزین شونده منابع متحد الشکل» نامیده می
شوند. تقریبا هر جایی ممکن است این آدرس ها را ببینید. یو آر اِلی که روی
تبلیغ بدنه اتوبوس درج شده، بر روی یک کارت ویزیت چاپ شده و یا شاید روی
بسته چیپس نوشته شده باشد.
برخی
از این آدرس ها کاملا جمع و جور و کوتاه و دوست داشتنی هستند. برخی هم
مانند فرمول های ریاضی، دنباله ای از اعداد و حروف هستند که با علائمی
مانند اسلش و نقطه از هم جدا شده اند. اما بهتر است که بدانید هر بخشی از
یو آر اِل معنی و هدف ویژه ای دارد که باید در جای خود قرار داشته باشد.
بگذارید با بخش های مختلف یک آدرس وب یا URL بیشتر آشنا شویم:
یک آدرس اینترنتی معمولا از سه بخش اصلی تشکیل شده است: پروتکل، نام سایت و مسیر کلی فایل یا منبع مورد نظر بر روی سرور.
http://
اولین چیزی که یک یو آر اِل مشخص می کند، پروتکلی است که برای رد و بدل
کردن اطلاعات قرار است مورد استفاده قرار بگیرد. حروف HTTP اجازه می دهد که
سرور بفهمد باید از پروتکل Hypertext Transfer استفاده کرده و روی حالت وب
یا Web Mode به نمایش صفحات بپردازد.
البته ممکن است در برخی مواقع با https برخورد داشته باشید که نشان دهنده نقل و انتقالات امن و رمزگذاری شده اطلاعات است.
